- L -

W listopadzie 1836 roku 22-letni handlowiec Carl Laqua założył przy Neisser Staβe (ul. Sienkiewicza) w Grodkowie sklep z artykułami kolonialnymi z prawem do destylacji, warzenia i wyszynku. Poprzez swoją pracowitość sprawił, że jego firma cieszyła się dobrą reputacją i szybko się rozwijała. Następnie prowadzeniem działalności zajął się jego syn – również Carl. Rozbudował rodzinny interes poprzez zainwestowanie w hurtownię wina i palarnię kawy. Produkty oferowane w sklepie były rozwożone specjalnym wozem po okolicy. 

W latach 1906 – 1921 firmą prowadził handlowiec i gorzelnik Arthur Carl Laqua, który był przedstawicielem trzeciego już pokolenia w tej rodzinie. Po jego śmierci całym majątkiem zarządzała wdowa po nim Martha Laqua, a od 1 stycznia 1939 r. prawnuk założyciela firmy Hans Joachim Laqua. Jednak już w sierpniu 1939 roku został powołany do Wehrmachtu. Wtedy firmę przejęła jego siostra Liselotte i utrzymała ją w do momentu zajęcia miasta przez Rosjan 4 lutego 1945 roku. Firma Laqua była prowadzona w Grodkowie przez cztery pokolenia rodziny Laqua przez ponad sto lat.

W 1579 r. w mieście właściwym mieszkało 1228 osób, a na przedmieściach 32 osoby. Natomiast w ciągu 30 lat (do 1608 r.) zaludnienie miasta wzrosło o 205 osób, czyli o 16,2 % (łącznie 1248 osób), a liczba mieszkańców przedmieść wzrosła sześciokrotnie (było ich 217). Wśród grodkowian wówczas można było znaleźć nielicznych kupców oraz bogatszych rzemieślników, średniozamożnych rzemieślników, handlarzy i biedotę miejską.

XVII wiek to czas wojny trzydziestoletniej (1618-1648), która pozostawiła swój ślad również na historii Grodkowa i jego mieszkańców, a „miasto niegdyś piękne i kwitnące“ zostało obrócone w zgliszcza. Oprócz dramatów związanych z przemarszami wojsk, plądrowaniem, niszczeniem i podpalaniem przez żołnierzy wszystkiego co napotkają na swojej drodze, na miasto spadła jeszcze inna klęska w postaci zarazy w 1633 r. Była związana z ogólnoeuropejską epidemią dżumy. W tamtym czasie (moment wybuchu epidemii) w mieście mieszkało 1491 osób, natomiast w 1644 r. (pod koniec wojny) Grodków liczył tyko 473 mieszkańców. Na początku XVIII wieku odbył się spis mieszkańców, w którym zostali oni podzieleni na 5 klas majątkowych (celem uregulowania pobierania opłat za pogrzeby):

Przez pół wieku, w latach 1756-1806, liczba mieszkańców wzrosła z 944 do 1743 osób, czyli o 84,6 %. W 1787 r. miasto liczyło 1472 mieszkańców, w tym 783 kobiety.

W latach 1810-1849 liczba mieszkańców miasta prawie się podwoiła (wzrost o 99,5 %), z 1628 grodkowian wzrosła do 3249. W latach 1849-1900 odnotowano wzrost zaludnienia do 4407 mieszkańców (czyli o 35,6 %). W okresie 1900-1939 przybyło o 10,4 % mieszkańców i było ich 4867. W 1939 r. miasto zamieszkiwało 2529 kobiet i 2338 mężczyzn.

W czerwcu 1945 r. ziemię grodkowską zamieszkiwało 20 719 osób narodowości niemieckiej, w sierpniu tego samego roku liczba nowych osadników wynosiła 15 790. W 1948 r. powiat grodkowski liczył 28 196 mieszkańców.

W lipcu 2011 r. gmina Grodków liczyła 19 847 mieszkańców, miasto zamieszkiwało 8892 osoby. W czerwcu 2019 r. nasze miasto liczyło 8595 mieszkańców, natomiast w gminę Grodków zamieszkiwało 19 087 osób.