- R -

Ruda darniowa to rodzaj skały osadowej, która ma charakterystyczną chropowatą strukturę oraz rudawy kolor w związku z zawartością żelaza. Materiał ten często wykorzystywany był w dawnym budownictwie ze względu na dużą odporność na mróz i wilgoć.

Grodkowskie mury obronne, zachowane w znacznych fragmentach od strony południowo – zachodniej i północnej, zostały wzniesione w dolnych partiach z kamienia narzutowego oraz rudy darniowej. Pierwsze mury kamienne zostały wzniesione w latach 1296 – 1301. Były to fortyfikacje z obwarowaniami drewniano – ziemnymi, wzmocnionymi ostro zakończonymi drewnianymi palami.  Wokół murów znajdowała się fosa, natomiast do miasta prowadziły cztery bramy: Ziębicka, Lewińska, Wrocławska oraz Nyska. W XIV wieku mury podwyższono i wzmocniono baszty, po wojnie trzynastoletniej w XVII wieku zostały odnowione. W 1825 r. zasypano fosy, a w połowie XIX wieku rozebrano dwie bramy (Wrocławską oraz Nyską). 

Biskup Sebastian von Rostock urodził się w 1607 roku w Grodkowie jako syn powroźnika. Pierwszy etap swojej edukacji rozpoczął w trzyklasowej szkole parafialnej, następnie uczęszczał do gimnazjum w Nysie. W 1633 r. ukończył studia filozoficzne i teologiczne na uniwersytecie jezuickim w Ołomuńcu, w tym samym roku złożył śluby kapłańskie. Pełnił funkcję nyskiego proboszcza, dziekana i rektora nyskiego seminarium duchownego. W 1637 r. został kanonikiem katedry św. Krzyża w Opolu, w 1641 r. kanonikiem katedry we Wrocławiu, w 1646 r. katedry w Nysie. Pod koniec wojny 30-letniej został członkiem komisji przejmującej kościoły od protestantów. Biskup Leopold Wilhelm Habsburg powierzył mu administrację biskupstwa wrocławskiego. 21 kwietnia 1664 r. kapituła katedralna we Wrocławiu wybrała 57-letniego Sebastiana Rostocka na biskupa wrocławskiego.

Czas sprawowania funkcji biskupa przez Rostocka przypada na okres odbudowy Śląska po wojnie 30-letniej. Jego zadaniem było wówczas odbudowanie administracyjnej struktury diecezji, zatroszczenie się o odnowę życia religijnego, rekatolicyzacja oraz podnoszenie wykształcenia duchowieństwa. Wspierał również odbudowę gospodarczą zniszczonego w trakcie wojny Księstwa Grodkowskiego oraz swojego rodzinnego miasta.

W 1665 r. wydał dekret o ochronie grodkowskiego rzemiosła i przestrzeganiu mili zapowiedniej. Miało to wspomóc interesy gospodarcze miasta. 

Po pożarze wieży kościelnej, który wybuchł w 1666 r. w wyniku uderzenia pioruna, ufundował jej odbudowę z własnych funduszy. Ponadto w 1671 r. sfinansował pokrycie trzech naw sklepieniem, wzniósł chór muzyczny. Na pamiątkę tych prac remontowych nad głównym wyjściem z kościoła umieszczono kamienną tablicę z herbem i tarczą biskupa.

W 1668 z jego inicjatywy odbudowano całkowicie spaloną wieżę ratusza. Po remoncie umieszczono na niej hełm z podwójną latarnią, chorągiew z herbem biskupa i kulę z dokumentami. 

W 1669 r. Sebastian Rostock założył fundację, na którą przeznaczył 1000 talarów w celu poprawy kształcenia kapelanów i służby kościelnej w Grodkowie. W 1670 r. mieszczanie za sprawą biskupa otrzymali dwa piece palonego wapna przeznaczone na remont ich domów.

Biskup zmarł 9 kwietnia 1671 r. we Wrocławiu. Został pochowany w podziemiach katedry.