- T -

Jednym z ciekawszych gatunków drzew rosnących w Parku Jubileuszowym jest tulipanowiec. Ta okazała roślina nie jest spokrewniona w żaden sposób z tulipanem, ale jej kwiaty, które można podziwiać wiosenną porą, mają wygląd zbliżony właśnie do nich. Kwiaty tulipanowca to połączenie barwy kremowej, żółtej i pomarańczowej, z daleka prawie nie widoczne, schowane są w gęstwinie mocno zielonych liści. Gatunki tego drzewa pochodzą z Ameryki Północnej oraz z Chin. Od 300 lat sadzone są także w Europie, jako drzewa parkowe i ozdobne. Osiągają ponad 30 m wysokości.

Park Jubileuszowy powstał w 1913 r. w miejscu zasypanej fosy, a jego współzałożycielem był Emanuel Schoebe – właściciel sklepu kolonialnego przy ulicy Sienkiewicza. Teren parkowy roztaczał się wzdłuż murów obronnych w północno – wschodniej stronie miasta i był ulubionym miejscem spacerowym mieszkańców. Grodkowianie mogli tutaj podziwiać wspaniałe okazy kwiatów, drzew i krzewów.

Grodkowska mleczarnia powstała w 1871 r. Od początku swego istnienia jako zakład przetwórczy zajmowała się przygotowaniem mleka konsumpcyjnego oraz produkcją masła i serów. Później wytwarzała także płatki ziemniaczane i posiadała hodowlę trzody chlewnej. Jej najlepsze lata przypadły na okres, w którym dyrektorem był Franz Kroning. Zarządzał on grodkowską mleczarnią od 1922 r., po nagłej śmierci ówczesnego dyrektora. Wcześniej pracował w mleczarni we Wrocławiu, był z wykształcenia ekonomistą. Nowy szef wraz z rodziną zamieszkał na terenie zakładu w służbowym mieszkaniu, do którego przylegał duży ogród. Miesięczny skup mleka wahał się wówczas w granicach od 25 tys. do 30 tys. litrów mleka . Mleczarnia funkcjonowała jako spółdzielnia , na której czele stała Rada Nadzorcza. Zrzeszała ok. 100 dostawców, a największym z nich był hrabia z Jędrzejowa. Zakład prowadził kilka sklepów oraz na miejscu kantynę mleczną, gdzie można było uraczyć się mleczarskimi specjałami. Wewnątrz panowała nieskazitelna czystość. W grodkowskie wyroby mleczarskie zaopatrywały się Wrocław, Bytom i Gliwice. Codziennie z pobliskiej stacji kolejowej o godz. 16.00 odjeżdżał pociąg, w składzie którego był specjalny wagon mleczarski, a w nim wieziono mleko, masło i sery. W biurze pracowało niewiele osób. Biurokrację ówczesnej mleczarni stanowił dyrektor, księgowa, dwie pomoce biurowe i kierownik gospodarczy. Dyrektor często pracował w terenie, zajmował się marketingiem. W okolicznych miejscowościach wygłaszał prelekcje, prowadził szkolenia wśród dostawców. Rolnicy biorący w nich udział zapraszani byli do mleczarni, gdzie mogli bliżej przyjrzeć się przetwórczym procesom produkcyjnym. W latach 1927-1928 uruchomiona została suszarnia ziemniaków. Produkowane w niej płatki ziemniaczane używano jako karmę dla trzody chlewnej. Duży popyt na płatki ziemniaczane zmuszał zakład do całodobowej produkcji przez 8 do 10 miesięcy w roku, aż do wyczerpania surowca. Mając tak doskonałą własną paszę mleczarnia rozpoczęła własną hodowlę. W zakładowej świniarni można było doliczyć się nawet 200 świń. Gdy na początku lutego 1945 r. do Grodkowa zaczął zbliżać się front, a wraz z nim wyniszczające działania wojenne, mleczarnia wstrzymała produkcję. Jednak w wyniku tych działań zabudowania mleczarni nie zostały zniszczone. Zostały jednak okradzione i splądrowane. Brakowało wielu silników elektrycznych w urządzeniach. Zakład mleczarski został ponownie uruchomiony w 1947 r. W latach 1947-1949 kierownikiem zakładu był Piotr Trzaska. Grodkowska mleczarnia funkcjonuje do dnia dzisiejszego pod szyldem OSM w Kole.