Jan Uhlik (1924 - 2011) - rysownik

Urodził się w Wilnie w 1924 roku. Jako mały chłopiec mieszkał w Wilnie, w 1934 r. wraz z rodzicami przeniósł się do Warszawy, gdzie uczęszczał do Szkoły Powszechnej, a później do Państwowego Gimnazjum.

Lata młodości były trudnym i dość dramatycznym etapem w jego życiu ze względu na wybuch II wojny światowej. Wrzesień 1939 r. oraz czas okupacji przetrwał w Warszawie. W 1941 r. został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec, do Lotaryngii. Przebywał tam do 1944 r., po wyzwoleniu przez Amerykanów wyjechał do Paryża.

W 1946 roku powrócił do kraju i zamieszkał w Gdańsku, tam ukończył gimnazjum dla dorosłych i uczęszczał do ogniska plastycznego. Przez cały czas poszukiwał własnego stylu w sztuce i technice malarskiej. Cały swój zapał skierował w rysowanie piórkiem i tuszem, kredą i węglem.

Przełomem w twórczości Jana Uhlika była pierwsza wystawa plastyczna w 1950 r. w Gdańsku, na której zaprezentował swój pierwszy cykl „Ruiny Gdańska i Warszawy”.

W 1959 r. podróżując pociągiem znalazł się w Grodkowie, spojrzał przez okno i zobaczył strzeliste wieże, stwierdził, że musi je narysować i od tamtej pory został w Grodkowie.

Mieszkał tutaj, pracował i prowadził ognisko plastyczne w Domu Kultury (lata 60.), tworzył swoje liczne prace. Warto podkreślić, że nie miał żadnego wykształcenia plastycznego, sam wszystkiego się nauczył. Częste podróże po Polsce stawały się inspiracją do kolejnych prac. To co zobaczył przenosił na kartki papieru, interesowała go architektura świecka i sakralna. Swoje prace prezentował na wielu wystawach w kraju.

Jan Uhlik zmarł w Grodkowie w grudniu 2011 r.

Wybrane cykle prac Jana Uhlika:

Grodków – jeden z liczniejszych cykli prac artysty. Prace związane z tą tematyką zaczęły powstawać po przyjeździe Jana Uhlika do Grodkowa (1959 r.). Rysunki ukazują Grodków od początku lat 60. do końca lat 90. Stanowią one dokumentację tego jak zmieniała się architektura i wygląd miasta na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Na rysunkach można zobaczyć przede wszystkim grodkowskie zabytki i najstarsze części miasta.

Madonny – prace nawiązujące do tematyki sakralnej, przedstawiające wizerunki Matek Boskich, patronek miast i regionów z różnych części Polski, a także świata. Artysta był osobą religijną i głęboko wierzącą, dlatego ta tematyka była mu bardzo bliska. Narysował około 50 portretów Matek Boskich. Do tego cyklu zaliczają się także tryptyki. Tryptyk z Matką Bożą Płaczącą (1993 r.) dokumentuje wydarzenia z 1949 roku nazwane Cudem w Lublinie, którego świadkiem był Jan Uhlik.

Jan Matejko – rysunki, dla których inspiracją były prace Jana Matejki, uznawanego przez Jana Uhlika za największego z malarzy polskich. Na podstawie dzieł mistrza stworzył własną wersję między innymi Pocztu królów i książąt polskich, Bitwy pod Grunwaldem, Batorego pod Pskowem, Hołdu Pruskiego, a także portretu Mikołaja Kopernika.

Michał Anioł – prace powstałe na podstawie dzieł Michała Anioła, którego talent i dążenie do perfekcji stały się wzorem do naśladowania dla grodkowskiego artysty. Rysunki związane z tym cyklem stanowią odwzorowanie postaci i scen pojawiających się na freskach w Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie. Najbardziej okazałą pracą z tego cyklu jest fragment z Kaplicy Sykstyńskiej przedstawiający Sąd Ostateczny. Praca składająca się z 37 małych części, całość ma wymiary: 4,47 m x 5,25m. Rysunek powstawał w latach 1994 – 1998.